Met onze chef George op inspiratiereis in Caïro

Wat is er nou een betere manier om inspiratie op te doen dan op reis in een cultuur die nagenoeg haaks staat op die van Nederland? Even helemaal uit de sleur en geprikkeld worden door nieuwe geuren, kleuren, smaken en gesprekken. Onze chef George ging bij z’n familie in Caïro (Egypte) op bezoek en kwam na vijf mooie en intense dagen vol energie thuis en heeft zin om de opgedane inspiratie te verwerken in z’n gerechten en de gastvrijheid bij de Fabulous Food Truck. 

Benieuwd hoe onze eigen ‘Anthony Bourdain’ zijn avonturen in Caïro heeft ervaren? Hij vertelt er alles over!

Eten als manier om elkaar te ontmoeten 

Ik ben in Nederland opgegroeid, maar als kind was ik in de vakantieperiode soms weken in Egypte bij m’n familie. Het voelde dan ook een beetje als thuiskomen toen ik in Cairo aankwam. Voornamelijk omdat ik zo warm werd ontvangen door familie en vrienden. En met warm bedoel ik, met een heleboel eten en drinken, haha. In Egypte is eten echt een manier om elkaar te ontmoeten. Er wordt uitgebreid de tijd voor gemaakt. De eerste dag moest ik drie keer ontbijten, want verschillende ooms en tantes wilden mij zien en daar ging een heleboel eten mee gepaard. 

Wel leuk is om te noemen is trouwens dat ze daar ontbijten met falafel. In Nederland eten we dit voornamelijk als lunch of zelfs bij het diner of in een salade. Ook voor de Food Truck maak ik regelmatig verse falafel als gezonde en vegetarische streetfood optie, maar het zou dus ook als ontbijt kunnen. M’n tante maakte overigens wel een iets mindere kruidige variant voor het ontbijt. 

Er werd voor m’n neus een paar keer in het varken gesneden en ik kreeg de spareribs mee 

Omdat eten zo’n belangrijk moment is voor m’n familie, en m’n oom wel graag meer wilde leren over het bereiden van spareribs, besloten we samen naar de slager te gaan. Wow, ik schrok wel even hoe het er daar aan toe ging. We kwamen in een schuurtje waar een oude vitrine stond en dat was het. Er kwam aan de achterkant een pick-up aanrijden met wat dode varkens erop en voor m’n neus werd er een paar keer in het varken gesneden en kreeg ik de spareribs mee. Totaal geen hygiëne of wat dan ook en ik zag zelfs splinters in het vlees zitten. In Nederland klagen we nog weleens over de regelgeving, maar zo zie je ook wel weer hoe belangrijk het is om netjes met je producten om te gaan. Thuis heb ik het vlees direct schoongemaakt en bereid. Uiteindelijk was het wel heel erg lekker, waarschijnlijk juist omdat het zo vers was. 

Veel gerechten die dertig jaar geleden populair waren zie je nog steeds

Er wordt trouwens niet zoveel varkensvlees gegeten in Egypte. Wat je vooral veel ziet is rundvlees, bijvoorbeeld stoofvlees, maar ook veel kip en lamsvlees. Wat ik opvallend vond is dat de gerechten die dertig jaar geleden populair waren nog steeds overal gegeten worden. Egypte is wat dat betreft nog niet helemaal veramerikaniseerd en is dichtbij de eigen foodcultuur gebleven. Veel gerechten met rijst en brood, maar ook ontzettend veel gegrilde groentes en heel puur eten zoals gerechten als; Molokhia, een groene soep van gelijknamige bladeren en knoflook. Mashi, gevulde rijstbladeren met rijst en verse kruiden. Baba ganoush, een crème van gegrilde aubergine. En natuurlijk, houmous, een kikkererwten spread die op dit moment ook in Nederland erg populair is. Alle kruiden en specerijen zijn vers en er wordt heel veel zorg en aandacht besteed aan de bereiding. Vaak moet het wel uren opstaan, echt ‘slowfood’, maar dan heb je ook wat! 

M’n familie bracht me naar de beste plekjes 

Het beste eten vind je overigens niet altijd in de ‘gezelligste restaurants’. Het was te gek dat mijn familie me naar de beste plekjes kon brengen die ik zelf nooit had gevonden. De eerste avond namen ze mee naar een barretje waar ze zelf de tabak voor de waterpijp maakten, maar ook een bepaalde huisgemaakte koek serveerden met warme melk. Van buiten zag het er niet eens als een horecazaak uit. Oude meuk met opgestapelde plastic tuinstoelen. We liepen door naar achter en kwamen in een soort tuin uit waar het voelde alsof we gewoon bij iemand thuis waren. Een super leuke ervaring.

Onder de tl-buis en aan metalen tafeltjes, maar toch het lekkerste lokale eten 

Waar ik misschien wel het lekkerst gegeten heb is op de laatste dag van m’n verblijf, bij een honderd meter lange kookbar ergens in een winkelstraat. Daar bereidden ze, live en supersnel, vers lokaal eten. Het voelde alsof we binnen een paar seconde ons gerecht al op tafel hadden. We zaten onder de tl-buizen en met metalen tafeltjes, maar het eten was heerlijk. Zo vol van smaak. En ondanks dat het niet de gezelligste plek was, was de ervaring wel ontzettend gezellig, want mensen maken echt tijd voor iedere maaltijd. Op welk moment in de week ook, of welke maaltijd dan ook, je bent zo anderhalf uur verder. Dat niet op de klok leven vind ik trouwens heel erg fijn aan de cultuur in Egypte, want mensen hebben altijd alle tijd en ik merk dat het direct ontstrest. Alhoewel ik er niet op lange termijn mee zou kunnen leven. Er zijn toch ook wel een heleboel dingen die ik fijner vind in Nederland, waaronder de hygiëne en structuur in de dag.

We werden meerdere malen niet binnen gelaten

Waar ik echt van onder de indruk was, is de 24 uurs-economie. Caïro is met zo’n twintig miljoen inwoners natuurlijk een gigantische metropool en de hele dag door is er wel iets te doen en beleven. Dat ben ik niet gewend, maar vond ik wel mooi om mee te maken. Al stonden een aantal dingen me dan weer tegen, zoals bijvoorbeeld dat je bij veel tentjes niet eens binnenkomt als je geen stelletje bent. Toen ik met m’n twee neven op pad ging werden we meerdere malen geweigerd, zelfs bij restaurantjes of barretjes. Dat is nieuw voor me en daarin zie je het cultuurverschil ook wel terug. Toen we uiteindelijk aan de rand van de stad een tentje hadden gevonden waar we naar binnen mochten, met fijne zitzakken, waterpijpen en een prachtig uitzicht over de stad, hebben we deze cultuurverschillen ook uitgebreid besproken. In relaties wordt het echt nog gezien alsof de man altijd de leiding moet nemen en zelfs op straat zie je het terug. Bijvoorbeeld door het feit dat ik geen enkele vrouwelijke chef heb gezien in een restaurant, terwijl thuis voornamelijk de vrouwen koken. 

Ik was op een verlovingsfeest waar er vanaf de eerste minuut al werd gedanst 

De reden dat ik naar Caïro ging was trouwens voor het verlovingsfeest van m’n neef. Superleuk om dit mee te kunnen maken. Vanaf de eerste minuut werd er uitgebreid gedanst en gefeest. Er werd weinig gedronken, maar uiteraard was er eten in overvloed. En wat bijzonder was, is hoe super warm en open iedereen was. Sommige mensen had ik jaren niet gezien of kende ik helemaal niet, maar ze hadden over me gehoord en iedereen maakte gezellig een praatje. Ik kan trouwens Arabisch verstaan, omdat ik dit vroeger ook met m’n oma sprak, maar de meeste communicatie ging in het Engels deze keer.

Terug de tijd in en opnieuw herkennen waar het echt om gaat 

Ik ben alle indrukken nog een beetje op me in aan het laten werken, maar voel me zeker geïnspireerd door deze bijzondere reis. Echt even terug naar m’n jeugd, tijd met familie en vrienden. Geen haast, tijd voor elkaar, warme ontmoetingen en bijzondere gesprekken. Waar het echt om gaat, met eten als manier om elkaar te ontmoeten. 

Warme groet,

George